اينترنت چيزها

دستگاه‌هاي اينترنت اشيا را مي‌توان براي نظارت و كنترل و سيستم‌هاي مكانيكي، الكتريكي و الكترونيكي مورد استفاده در انواع مختلفي از ساختمان (به عنوان مثال دولتي و خصوصي، صنعتي، مؤسسات و مسكوني) در سيستم‌هاي اتوماسيون خانه و ساختمان استفاده كرد. در اين زمينه سه حوزه اصلي تحت پوشش عبارتند از:
• ادغام اينترنت با سيستم‌هاي مديريت انرژي ساختمان به منظور ايجاد انرژي كارآمد و IOT محور «ساختمان‌هاي هوشمند»
• شيوه‌هاي ممكن نظارت بي‌درنگ براي كاهش مصرف انرژي و نظارت بر رفتار ساكنين
• ادغام دستگاه‌هاي هوشمند در محيط ساخته شده و چگونگي استفاده از آن‌ها در برنامه‌هاي آينده

دستگاه‌هاي اينترنت اشيا مي‌تواند براي فعال كردن نظارت از راه دور بر سلامت و اخطارهاي اضطراري استفاده شود. دستگاه نظارت بر سلامت از فشارخون و نظارت بر ضربان قلب تا دستگاه‌هاي پيشرفته قادر به نظلرت ايمپلمنت‌هاي تخصصي، مانند ضربان‌ساز فيت‌بيت مچبندهاي الكترونيكي يا سمعك پيشرفته را شامل مي‌شود. بعضي از بيمارستان‌ها شروع به اجراي «تخت هوشمند» كرده‌اند كه مي‌تواند تشخيص دهد كه تحت چه زماني اشغال است يا زماني كه بيمار مي‌خواهد بلند شود را متوجه مي‌شود. همچنين مي‌تواند فشار مناسب را تنظيم كند و بدون تعامل پرستاران، به بيمار رسيدگي شود. سنسورهاي تخصصي همچنين مي‌تواند فضاهاي زندگي را براي نظارت بر سلامت و رفاه عمومي شهروندان، مجهز كند. در حالي كه همچنين از اجراي درمان مناسب و كمك به مردم براي دوباره بدست آوردن پويايي به‌وسيله معالجه اطمينان حاصل كنند.[۵۷] همچنين دستگاه‌هايي مانند wearable heart monitor بوسيله IOT امكان‌پذير است

يكپارچه‌سازي سيستم‌هاي حسگر و محرك متصل به اينترنت است و براي بهينه‌سازي مصرف انرژي استفاده مي‌شود.[۲۹] انتظار مي‌رود كه دستگاه‌هاي اينترنت اشيا يكپارچه شوند (سوييچ‌ها، پريز، لامپ، رسانه‌هاي قدرت، تلويزيون و …) و قادر به برقراري ارتباط با شركت تأمين ابزار به منظور تعادل توليد برق به صورت مؤثر و مصرف انرژي مي‌باشد.[۵۶] اين دستگاه‌ها همچنين اين شانس را به كاربر مي‌دهند تا به صورت كنترل از راه دور دستگاه‌هاي خود را كنترل كنند يا به صورت مركزي به وسيله يك رابط متني برابر و فعال كردن توابع پيشرفته‌اي مانند برنامه‌ريزي مديريت كنند (مانند روشن و خاموش گردن دستگاه‌هاي گرمايشي از راه دور، كنترل كردن اجاق، تغيير شرايط نور و …)

ساخت شبكه و مديريت تجهيزات توليدي، (مديريت سرمايه و وضعيت)، يا كنترل فرايند توليد اينترنت اشيا را در حيطهٔ كاربردهاي صنعتي و توليدات هوشمند وارد مي‌كند.[۴۹] سيستم‌هاي هوشمند اينترنت اشيا ساخت سريع محصولات جديد، پاسخ‌هاي پويا به خواسته‌هاي محصول و بهينه‌سازي زمان توليد محصول توسط شبكه كردن ماشين آلات، سنسورها و تيم‌هاي كنترل به يكديگر را قادر مي‌سازند.[۲۹]

سيستم‌هاي كنترل ديجيتال براي خودكار كردن كنترل، پردازش ابزارهاي اپراتور و سيستم‌هاي خدمات اطلاعاتي براي بهينه‌سازي ايمني و امنيتي هستند كه در حوزه اينترنت اشيا قرار مي‌گيرند.[۴۶] اما سيستم‌هاي كنترل ديجيتال خود را به مديريت دارايي از طريق تعمير و نگهداري، ارزيابي آماري و اندازه‌گيري به حداكثر رساندن قابليت‌ها گسترش مي‌دهند.[۵۰] سيستم‌هاي مديريت صنعتي هوشمند همچنين مي‌تواند با شبكه هوشمند يكپارچه شود، در نتيجه باعث بهينه‌سازي انرژي زمان مي‌شود. اندازه‌گيري، كنترل خودكار، بهينه‌سازي گياهان، مديريت ايمني و بهداشت و بقيه عملكردها توسط تعداد زيادي از سنسورهاي شبكه‌اي ارائه شده‌اند

نظارت و كنترل عمليات زيرساخت‌هاي شهري و روستايي مانند پل‌ها، خطوط راه‌آهن و نيروگاه‌هاي بادي يك كاربرد كليدي از اينترنت اشيا است.[۴۶] زيرساخت اينترنت اشيا مي‌تواند براي نظارت بر هر رويداد و با تغيير در شرايط ساختاري كه مي‌تواند ايمني (افزايش امنيت و كاهش ريسك) را بهبود بخشد استفاده شود. همچنين مي‌تواند براي برنامه‌ريزي فعاليت‌هاي تعمير و نگهداري در شيوه‌اي كارآمد، با هماهنگي وظايف بين ارائه‌دهندگان خدمات مختلف و كاربران اين امكانات استفاده شود.[۲۹] دستگاه‌هاي اينترنت اشيا نيز مي‌تواند براي كنترل زيرساخت‌هاي حياتي مانند پل براي دسترسي به كشتي استفاده شود. استفاده از دستگاه‌هاي اينترنت اشيا براي نظارت و ادارهٔ زيرساخت به احتمال زياد به منظور بهبود مديريت حادثه و هماهنگي واكنش‌هاي اضطراري، كيفيت خدمات و كاهش هزينه‌هاي بهره‌برداري در زمينه‌هاي مربوط به تمام زيرساخت‌هاست.[۴۷] حتي موضوعاتي مانند مديريت زباله مي‌تواند از اتوماسيون و بهينه‌سازي كه مي‌تواند توسط اينترنت اشيا آورده شود بهره‌مند شوند.

برنامه‌هاي كاربردي اينترنت اشيا براي نظارت بر محيط زيست معمولاً با استفاده از سنسور براي كمك به حفاظت از محيط زيست،[۴۲] با نظارت بر هوا يا كيفيت آب،[۱۴] شرايط جوي يا آلودگي خاك،[۴۳] حتي مي‌تواند شامل مناطق مانند نظارت بر حركات حيات‌وحش و زيستگاه آن‌ها[۴۴] باشد. توسعه دستگاه‌هاي منابع محدود متصل به اينترنت به اين معناست كه برنامه‌هاي كاربردي ديگر مانند سيستم‌هاي هشدار اوليه زلزله و سونامي مي‌تواند توسط خدمات اضطراري براي ارائه كمك‌هاي مؤثر استفاده شود. دستگاه‌هاي اينترنت اشيا در اين كاربرد به‌طور معمول يك منطقهٔ جغرافيايي بزرگ را پوشش مي‌دهند و همچنين مي‌تواند سيار باشد.[۲۹] گفته شده كه استانداردسازي اينترنت اشيا كه حسگرهاي بي‌سيم براي اين موضوع آورده است يك انقلاب بزرگ است

به منظور افزايش كارايي رسانه‌ها و داده‌هاي بزرگ به هم پيوسته تهيه مكانيزمي براي پردازش رسانه‌ها لازم است. به نظر مي‌رسد كه صنعت در حال دور شدن از رويكرد سنتي يعني استفاده از محيط‌هاي رسانه‌اي خاص مانند روزنامه، مجلات و برنامه‌هاي تلويزيوني به سمت سوق دادن مصرف‌كنندگان به سوي تكنولوژي است. هدف نهايي اين است كه انتقال يك پيام يا محتوا بر اساس طرز فكر مشتري باشد. براي مثال، نشريات به طور گسترده‌اي پيام‌ها (تبليغات) و محتوياتي (مقالات) را تهيه مي‌كند كه از طريق فعاليت‌هاي مختلف و داده كاوي جمع‌آوري شده است تا توجه مصرف‌كنندگان را بيشتر جذب كند.[۳۸]

صنعت رسانه داده‌هاي بزرگ را به دو شيوه بررسي مي‌كند:

۱- هدف قرار دادن مصرف‌كنندگان (براي تبليغات)

۲-ضبط داده‌ها

در نتيجه، اينترنت اشيا يك فرصت براي جمع‌آوري و تحليل آمارهاي رفتاري متنوع و روزافزون ايجاد مي‌كند. همبستگي اين داده‌ها مي‌تواند بازاريابي هدفمند محصولات و خدمات را متحول كند.[۳۹] براي مثال، همان‌طور كه اشاره شده توسط ميدوز كلو، ارقام رديابي و تحليل تغييرات با هدف قرار دادن رفتارها، سطح جديدي از دقت را باز كرده است كه تبليغات بر روي دستگاه‌هاي مردم را فراهم ساخته است.[۴۰] داده‌هاي بزرگ اينترنت اشيا در رابطه با هم كار مي‌كنند. از ديدگاه رسانه‌ها، داده يك كليد گرفته شده از اتصال دستگاه است، درحالي كه از اساسي بودن اجازه مي‌دهد كه دقت هدف قرار دادن واضح تر شود؛ بنابراين اينترنت اشيا صنعت رسانه، شركت‌ها و حتي دولت‌ها را دگرگون كرده است و يك دورهٔ جديدي از رشد اقتصادي براي رقابت را به وجود آورده است.[۴۱] سرمايه اطلاعاتي توليد شده توسط اين صنعت (به عنوان مثال داده‌هاي بزرگ) اجازه خواهد داد تا متخصصان يك لايه با جزئيات از مكانيزم مورد استفاده در تبليغات و رستوران به دست آورند.

بنابر شركت گارتنر (شركت پژوهشي و مشاوره‌اي آمريكايي) حدود ۸/۲۰ ميليارد دستگاه روي اينترنت چيزها تا سال ۲۰۲۰ وجود خواهد داشت.[۲۲] تحقيقات اي‌بي‌آي تخمين زده‌است كه بيش از ۳۰ ميليارد دستگاه بصورت بي‌سيم به اينترنت چيزها تا سال ۲۰۲۰ وصل خواهند شد.[۲۳] به ازاي هر تحقيق و مطالعه صورت گرفته در سال ۲۰۱۴ توسط پروژهٔ اينترنتي تحقيقات پير، ۸۳ درصد متخصصان تكنولوژي و كاربران مرتبط با اينترنت با ايدهٔ اينكه اينترنت/ ابراشيا، رايانه‌هاي جاسازي شده و پوشيدني تا سال ۲۰۲۵ تاثيرهاي مفيد و گسترده خواهند داشت، موافقت كردند.[۲۴][۲۵] همين‌طور واضح است كه اينترنت چيزها شامل تعداد بسيار زيادي از دستگاه‌ها كه به اينترنت وصل مي‌شوند، خواهد شد.[۲۶] در يك حركت فعال براي تطبيق دادن تكنولوژي‌هاي جديد و نوظهور دولت انگليس در بودجه‌شان در سال۲۰۱۵، ۴۰ميليون پوند به تحقيق دربارهٔ اينترنت چيزها اختصاص دادند. رئيس خزانه سابق انگليس، جرج آزبرن، فرض كرده بود كه اينترنت چيزها گام بعدي انقلاب اطلاعات است و به اتصال همه چيز از جمله وسايل حمل و نقل شهري و دستگاه‌هاي پزشكي و لوازم خانگي به اينترنت اشاره كرد

اينترنتِ چيزها مفهومي جديد در دنياي فناوري و ارتباطات به شمار مي‌آيد اما عبارت اينترنت چيزها، براي نخستين بار در سال ۱۹۹۹ توسط كوين اشتون مورد استفاده قرار گرفت و جهاني را توصيف كرد كه در آن هر چيزي، از جمله اشياي بي‌جان، براي خود هويت ديجيتال داشته باشند و به كامپيوترها اجازه دهند آن‌ها را سازماندهي و مديريت كنند. اينترنت در حال حاضر همه مردم را به هم متصل مي‌كند ولي با اينترنت چيزها تمام چيزها به هم متصل مي‌شوند. البته پيش از آن كوين كلي در كتاب قوانين نوين اقتصادي در عصر شبكه‌ها (۱۹۹۸) موضوع نودهاي كوچك هوشمند (مانند سنسور باز و بسته بودن درب) كه به شبكه جهاني اينترنت وصل مي‌باشند را مطرح نمود.

اينترنت چيزها[۱][۲] يا چيزنت[۳] (به انگليسي: Internet of Things) (مخفف انگليسي: IoT) كه گاهي در زبان انگليسي اينترنت اشيا[۴] هم براي اين كلمه استفاده مي‌شود،[۵] به طور كلي اشاره دارد به بسياري از چيزها شامل اشيا و وسايل محيط پيرامون‌مان كه به شبكه اينترنت متصل شده و بتوان توسط اپليكيشن‌هاي موجود در تلفن‌هاي هوشمند و تبلت كنترل و مديريت شوند. اينترنت چيزها به زبان ساده، ارتباط سنسورها و دستگاه‌ها با شبكه‌اي است كه از طريق آن مي‌توانند با يكديگر و با كاربرانشان تعامل كنند. اين مفهوم مي‌تواند به‌سادگي ارتباط يك گوشي هوشمند با تلويزيون باشد يا به پيچيدگي نظارت بر زيرساخت‌هاي شهري و ترافيك. از ماشين لباسشويي و يخچال گرفته تا پوشاكمان؛ اين شبكه بسياري از دستگاه‌هاي اطراف ما را در برمي‌گيرد